PRZYSTANEK HISTORIA 19 KWIETNA - ROCZNICA POWSTANIA W GETCIE WARSZAWSKIM ŁĄCZY NAS PAMIĘĆ
Na przełomie 1940 i 1941 roku nasiliła się polityka zamykania Żydów w gettach. Naród żydowski nie zdawał sobie wtedy sprawy, jak wielkie niebezpieczeństwo mu grozi. Nie podejrzewano wtedy, iż Hitler może posunąć się do ludobójstwa na taką skalę. Dlatego też Żydzi nie buntowali się przeciwko przymusowi zamieszkiwania w gettach, choć warunki tam stale ulegały pogorszeniu. Przy okazji przenosin Niemcy grabili ich z mienia, zabierając co bardziej wartościowe rzeczy. Rekwirowano także żydowskie nieruchomości, a mienie ruchome przesyłano do Rzeszy. Ci, którzy zorientowali się w zbrodniczej polityce hitlerowskiej, decydowali się na ucieczkę lub ukrycie. Niestety, mimo ofiarnej pomocy Polaków (blisko 50% obdarowanych zaszczytnym tytułem „Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata” to obywatele Polski), możliwość szukania schronienia była znikoma. Żydzi wyróżniali się bowiem charakterystycznymi rysami oraz stylem bycia - brody, pejsy oraz elementy ubioru. Co więcej, najczęściej skupieni byli w gminach żydowskich zarządzanych przez wstecznych współwyznawców, którzy zalecali podporządkowanie się niemieckim rozkazom. W ten oto sposób Żydzi dobrowolnie oddawali się jurysdykcji okupanta, nie zdając sobie sprawy z konsekwencji tych kroków. Ci, którzy zamieszkiwali Getto Warszawskie, także z optymizmem patrzyli w przyszłość. Dopiero 26 listopada 1940 roku obszar ten został odgrodzony trzymetrowym murem, a do sierpnia 1941 roku Niemcy umożliwiali sporadyczne kontakty handlowe między Żydami i Polakami.
Powstanie w Getcie wybuchło rankiem 19 kwietnia 1943 r. Było największym zbrojnym zrywem Żydów podczas II wojny światowej, a zarazem pierwszym powstaniem miejskim w okupowanej Europie. Przez blisko miesiąc warszawskie getto prowadziło bój z wojskami niemieckimi. A po drugiej stronie muru życie toczyło się dalej dotychczasowym rytmem. Warszawiacy codziennie widzieli unoszące się kłęby dymu, byli świadkami heroicznej i nierównej walki ludności żydowskiej z niemieckim oprawcą, byli świadkami agonii ludzi zamkniętych za betonowym murem. Ostatecznie powstanie upada 16 stycznia, jego symbolicznym końcem jest wysadzenie Wielkiej Synagogi przy ul. Tłomackiej.
Powstanie w Getcie Warszawskim było wyrazem odwagi ludności żydowskiej. Przewaga wojsk okupanta była druzgocąca i można powiedzieć, że powstanie od samego początku skazane było na klęskę, tym bardziej wydarzenie to zasługuje na uwagę i pamięć.
Aby uczcić tę szczególną rocznicę, nasza szkoła wzięła udział Akcji Żółte Żonkile organizowanej jest przez Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN. Jej głównym celem jest propagowanie wiedzy na temat Powstania w Getcie Warszawskim.
Podczas zajęć nasi uczniowie mieli okazję poznać historię Powstania, zorganizowany został pokaz filmów historycznych związanych z tym wydarzeniem. Na lekcji plastyki dzieci wykonały żółte, papierowe żonkile, nie zabrakło również zdjęć tych kwiatów, wykonanych, oczywiście, przez naszych uczniów.
Aby lepiej zrozumieć, co oznaczają żółte żonkile, musimy cofnąć się do przeszłości. Wszystko zaczęło się od Marka Edelmana i to właśnie dzięki niemu żonkil stał się symbolem szacunku i pamięci. To bohater i ostatni przywódca Żydowskiej Organizacji Bojowej (ŻOB). Co roku, 19 kwietnia składał on bukiet z tych kwiatów pod Pomnikiem Bohaterów Getta na Muranowie. Co ciekawe, w każdą rocznicę Powstania dostawał także te kwiaty od anonimowej osoby.